hayali arkadaşı kabullenen sabır küpü ebeveyn

-kevın kim kırdı bu vazoyu?
-deyvit kırdı baba
-deyvit?
-görmüyor musun? yanında duruyor...
-anladım... ama deyvit'e söyle bundan böyle daha dikkatli olsun
-(kocaman gülümseme ile) tamam babaa!

20 yıl sonra

-komiserim katil 30 yaşlarında katolik bir beyaz, kevın makkormik
-vukuatı var mı?
-hayır ama şizofreni belirtileri gösteriyor...


göstermemesi mümkün değil! babası zamanında "ne deyvit'i it herif" deyip bir tokat patlatsaydı kevın'a bugün kevın seri katillikten daha iyi bir meslek edinebilirdi. ama olmaz eğer amerikalıysan ve ebeveynsen çocuğunun hayali arkadaşı için sofraya bir tabak daha koymalısın, çocuk her yediği haltı hayali arkadaşın üzerine atarken sırıtarak "bir daha olmasın" demelisin, işte sen amerikalı ebeveyn böyle yaptıkça şizofrenin, paranoyağın ardı arkası kesilmiyor.

eğitim anlayışınız boktan arkadaşım. hadi diyelim o çocuk, hayali arkadaş edinmek onun için bir zaruret, sana ne oluyor? bunu kabullenip, hek aktiviteye onu dahil etmek, cezaları kevın yerine deyvit'e vermek de neyin nesi? hepiniz mi salaksınız.

terapistler amerika'da iyi yere tezgah kurmuş. hayali arkadaşı olan çocuklara sahip çıkın telkininde bulunuyorlar ki kendinden sonra yetişecek terapistlere de iş çıksın. ben okyanusun ötesinden bu gerçeği kavradım ama bu “hot dog” kafalı amerikalılar bunu çözemedi.

işin asıl tuhaf yanı ne biliyor musunuz, bu kodumun geri zekalıları dünyaya hükmediyor ya ben ona deli oluyorum. adam küçükken odasında deyvit'in götünü bezliyor, 30 yıl sonra amerikan başkanı oluyor. nasıl oluyor da bu oluyor işte onu çözemiyorum.

bizim çocuk bana "baba oyuncağımı ali kırdı" dese, kim ulan ali derim; "yanında duruyor görmüyor musun?" dese, ali'yi tuttuğum gibi camdan atarım "bir daha o ibişi eve alırsan bacaklarını kırarım" derim olay kapanır. sanmıyorum ki o çocuk bundan 20 yıl sonra bu olayı hatırlayıp da bana "ali'ye ne yaptın sen!?" desin. ha amerikalı çocuklar diyorlar o ayrı, sanırım gdo'lu mısırdan kaynaklı bir durum.