aldığı ikinci karısının ağzına bakarak öz evlatlarını açlıktan ölmeyelim (!) endişesi ile ormanın kuytu köşelerine bırakacak kadar godoş, şerefsiz ve ibne evladıdır kendileri.
ilk karısından olan dünya tatlısı, düşünceli, sakin, munis iki çocuğunu yeni aldığı ve hemen yörüngesine girdiği karısının bir iki sözüyle, fazla bir direniş göstermeden götürüp ormanın dibine bırakmış, “siz burada eğlene durun ben bir iki ağaç kesip geleyim” diyerek kaçmıştır. masalın bundan sonrasında sonuna kadar bir daha görmeyiz bir bu baba demeye dilimin varmadığı amın evladını.
peki ne yaptın adını bile bilmediğim sözüm ona baba? eve gidince karnını doyurdun mu? yastığa başını rahat koydun mu? seviştin mi o orospu karınla? çocuklar ormanın dibinde kurda kuşa yem olacakken sen ne yaptın? şöminenin başında pipo mu içtin ibne? sen ne sikim bir babasın? bu kadar mı hanım köylü oldun? o çocukların küçük olanı kız lan allahsız, iti kopuğu var, sübyancısı var hiç mi düşünmedin bunları? sen ne adi bir insansın.
ama çocuklar ceplerinde cadının evinden aldıkları altınla çıkagelince sarılmasını bilirsin. çok üzülmüş de, çok merak etmiş de… siktir ordan hayvan herif. acaba hansel çil çil altınları avucuna saymasaydı yine sevinecek miydin? madem çok üzüldün niye hala evdesin? niye çıkıp aramadın o yavruları? niye yollarda değilsin? kimi sikiyorsun sen mirim? sen nasıl bir şerefsizsin?
bir sözüm de buradan hansel’e, senin kafana sıçayım ben yavrucum. adam seni karı lafına bakıp ormana atmış hala ne bok yemeye evim diye, babam diye o adama geri dönüyorsun? bugüne bugün koca cadıyı devirmiş insansın, altınları da kapmışsın kursana hayatını, kazansana ekmeğini? yarın bir gün o altınlar bitince bu adamın seni çuvala koyup nehre atmayacağının garantisi var mı? lan adam aç kalmayalım diye sizi sattı anlasana. bizim babalarımız biz doyalım diye, yemek yemez köşeden izlerdi bizi. kendileri yemez bize yedirirlerdi. seninki ne yapıyor? aç kalmayalım aman diye ormanın kuytularına atıyor ve sen hala koşa koşa baba diye bu adama sarılıyorsun.
biliyor musun hansel sana değil gretel’e acıyorum. o çocuğu da yaktınız arada götverenler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder